Thursday, March 30, 2006
Na Koh Lanta hebben we een kort bezoekje gebracht aan de Krabi provincie. Juist ten zuiden van de stad Krabi heb je een stuk land met 3 stranden aan: Ton Sai, Railay (West & East) en Phra Nang. Deze plaatsen zijn niet over het land bereikbaar, dus moet je er met een longtail boot heen en land je direkt op het strand (er is nergens een pier). De stranden zijn onderling te voet bereikbaar. Enkel bij hoogtij moet je tussen Ton Sai en Railay West een beetje van een jungle tochtje ondernemen als je geen boot wil betalen. We hebben de verschillende stranden bezocht en het was een schitterende wandeling.
Door dit geisoleerd karakter krijg je echt het gevoel op een eiland te zitten.
We zaten in een gezellige bungalow en ook al zaten we slechts op enkele tientallen meters van het strand, toch voelde het aan alsof we in de jungle zaten.
Het gebied is over de ganse wereld bekend als klimmerslokatie. Je vindt er dan ook massa's klimschooltjes. Uiteraard wou ik dat ook uit proberen. Gezien mijn beperkte ervaring in Belgie, heb ik voor een halve dag introductie cursus geopteerd. Echt de max. gedurende 4 uur een 5-tal klimpartijtjes ondernomen en daarbij goeie uitleg gekregen over de nodige technieken. Was echt genieten, ook van het uitzicht eens je de bovenkant bereikte.
Vanuit Ton Sai ging het naar Krabi stad. Best een gezellige, typisch thaise stad. Veel hebben we er niet uitgestoken. Wat rondgewandeld, souvernierwinkeltjes en de markt bezocht. Op de markt had je heel veel gezellige eetstalletjes, Thai zijn echte lekkerbekken (ze zouden de ganse dag door eten), de foto's spreken voor zich...
Dan was het tijd om voor de vierde en laatste keer naar ons intussen vertrouwde Phuket te gaan. Lang bleven we er niet, maar we hebben wel, in het gezelschap van Dominiek, van Thai Basecamp, zijn thaise vriendin en Scott uit Nieuw-Zeeland, het zuiden van het eiland verkend met de bromfiets. Daarvoor hebben we ons vooral op het noorden en midden van het eiland geconcentreerd.
Het zuiden heeft een aantal heel mooie en rustige stranden te bieden, weg van de grote massa's toeristen. Zoals bijv. hieronder, het meest zuidelijke punt van Phuket: Phromthep Cape.
Verder ook de lokale vissersplaats Rawai bezocht, waar er veel vis te koop wordt aangeboden en zelfs grote hotels (o.a. Hilton) hun verse vis gaan halen.
Aan het strand van Rawai liggen heel veel longtail boten, zowel van lokale vissers, als om mensen naar nabij gelegen eilandjes te brengen.
En onderstaande lieverd werd al direkt door Catherine in bescherming genomen. ;-)
Op de terugweg naar Patong stopten we nog eventjes bij Wat Chalong, het grootste tempelcomplex van Phuket. 
Het was een heel tof afscheid van Phuket. Op onderstaande foto zie je, van boven naar onder, de stranden van Karon, Kata Yai en Kata Noi. Patong ligt voorbij Karon.
Grappig detail: terwijl we hier gezellig onze post zitten te schrijven, wandelt er hier een dikke zwarte schorpioen binnen. De eigenaar heeft hem vriendelijk weggeborsteld.
Vandaag, 1 april, zitten we in Khao Lak, vanavond vertrekken we voor 4 dagen op duikcruise naar de Similan eilanden...
Ik zit de foto´s hier met mijn vader te bekijken, die is ook nog Phuket geweest. dus zo avontuurlijk kan het niet zijn hee alhoewel je oude westvlamingen niet mag onderschatten
By the way, als je iemand van Lucent tegenkomt wees dan maar vriendelijk want het is een toekomstige collega.
H.
: 3:23 AM : 1:56 PM : 2:29 PM Temptation Island? Jongen toch, heb er een klein gastoptreden mogen doen!! Nee, hoor, niets van gehoord of gezien. Nu, vermoed dat het eerder op een van de kleine eilandjes rond Phuket zal gebeuren, kwestie van toch een beetje afgesloten te zitten.
Het duiken was in ieder geval schitterend.
Is dacht ik niet de eerste foto van kindjes. We hebben er een aantal getrokken in Um Phang (tijdens onze 3-daagse trektocht) en daar staat er geloof ik eentje van op de website.
De kindjes zien er in zeker super schattig uit. De landen van ZO-Azie hebben gelijk een competie hiervoor: die van Laos en Cambodja zijn ook echt ongeloofelijk mooi en schattig. Je zou er zo eentje adopteren.
Contact leggen met de plaatselijke bevolking. Tja, probleem is dat je vaak met mensen in contact komen die zelf in de toeristische industrie werken. Dus die zijn niet echt neutraal te noemen. Mensen in den buiten, die niet altijd iets van je willen en die ook veel nieuwsgieriger zijn, spreken dan weer zelden een deftig woord engels (letterlijk een woord meer dan 'hello' is soms teveel gevraagd). Wat je bijv. wel hebt in rustiger gebieden is dat de kinderen (en soms ook de volwassenen) als een bezetene staan te wuiven als je er passeert, zeker als je eigen vervoer hebt, bijv. op een brommer. Bijv. tijdens die 4-daagse tocht in Laos, echt niet te doen. Gelukkig zaten we met twee op 1 brommer. De mannen konden zich dan op de weg concenteren en de meisjes hadden een full-time job met al de "hello's" en het gewuif te beantwoorden.
Interessant is dat je soms (bijv. in Laos) Thai toeristen tegenkomt, typisch mensen uit Bangkok die het financieel goed hebben, maar die toch individueel reizen (wat voor een aziaat niet vanzelfsprekend is, die reizen enorm graag in groepen, hoe meer volk rond zich hoe liever). Met die mensen kun je dan makkelijker een goed gesprek hebben en leer je wat meer over de thaise cultuur.
DE manier om met lokalen in contact te komen is ... zelf kinderen meenemen :-) Echt waar, als je ziet hoe zot de thai zelf zijn van kinderen. En niet alleen hun eigen kinderen, ook die van toeristen. Ze gaan helemaal uit de bol als het blonde kindjes zijn trouwens. Gisteren nog een duits koppel met hun zoontje tegengekomen, die wat zaten te drinken in de schaduw van de 7/11 en er kwam een thaise vrouw uit de winkel die het jongetje een pak koekjes cadeau gaf. Ze vertelden ons dat het echt ongeloofelijk was hoeveel aandacht hun kind overal krijgt en hoezeer het het contact met de thai vergemakkelijkt.
Kinderen zijn overal een aandachtspunt. Een onderzoekster heeft zelfs in het koele Belgie vastgesteld dat je met een kind of een hond(!) meer aangesproken wordt dan als je alleen bent.
Hoe reageer je dan als kind als ze je iets geven en je ouders hebben altijd gezegd dat je geen vreemden mag vertrouwen.
Zelfs zuid europeanen gaan al uit de bol voor blonde kindjes. Mijn vrouw heeft al eens felicitaties gekregen bij de pizzeria voor onze jongste.
Als je Roos Van Acker tegenkomt, doe haar mijn groeten.
H.
: 8:52 PM Elkeweg, ik zie dat jullie nog altijd al flierefluitend door het Aziatische leven gaan, wij zullen de economie hier wel draaiende houden.
Mooie foto's van onderwatermormels trouwens (vorige blog entry, ben een beetje achter). Over die gay bar escapade zal ik maar niks zeggen.
: 4:29 PM We kunnen misschien een zelfhulpgroep oprichten Jef.
Tja, het flierefluiten zit er bijna op, nog een paar dagen. Momenteel trouwens in Ayuthaya, net ten noorden van Bangkok, kwestie van nog eens wat cultuur op te snuiven na al dat duiken.
Roos Van Acker niet gezien. Catherine ook niet, of anders heeft ze het gewoon niet verteld.
Wel ik had identiek dezelfde gedachten toen ik dat duits jongetje die koekjes zag overhandigd worden: en ons maar altijd vertellen dat je nooit iets van vreemden mag aanvaarden of met hen meegaan. Nu, de ouders waren wel aanwezig, misschien telt het dan niet?
Wat de gay bars betreft, maak je maar geen zorgen. Catherine was telkens in de buurt om mij in te tomen en Paul was er uiteraard ook nog ...
<< Home
