Peter & Catherine in Asia

Vanuit Pai zijn we naar Chiang Mai getrokken.
Nu, Pai zelf, daar hebben we geen sfeerbeelden van opgestuurd, maar het was wel een heerlijk relax stadje. Vrij klein en eigenlijk bestaat het grotendeels uit guest houses en restaurants. Maar toch vrij goedkoop en toch heb je niet de indruk dat het over toeristisch is. In die zin, het is er echt gezellig, de meeste plaatsen doen hun best om er iets knus van te maken.
Er leven naar het schijnt ook heel wat buitenlanders voor langere periode: ofwel expats ofwel mensen die voor heel lang op reis zijn en Pai als uitvalsbasis gebruiken.

Chiang Mai was jammer genoeg gehuld in wolken. We hadden er eigenlijk meer van verwacht. Op het eerste zicht waren we niet zo laaiend. Het is op zich geen echt mooie stad, maar je hebt er wel alles wat je hebben wilt binnen handbereik. De stad is niet echt groot en we zijn er in geslaagd alles te voet te bereiken (zelfs de cinema die een beetje uit het centrum lag).
We hebben ons verblijf daar vooral gebruikt om een aantal zaakjes te regelen, vooral financieel, aangezien we gelezen hadden dat er in Laos geen enkele ATM te vinden is. We moesten er dus voor zorgen dat we voldoende cash op zak hadden. En juist op dat moment bemerk je natuurlijk dat je aan de limieten van je VISA kaart zit :-)
Enfin, is uiteindelijk allemaal opgelost geraakt.
Verder wat aan shopping gedaan. We hebben ons allebei een jeansbroek aangeschaft (we hadden maar 1 lange broek mee en het noorden van zowel Thailand als Laos kunnen behoorlijk fris zijn van zodra die zon verdwenen is). En er is een heel grote night market (avondmarkt): zowel een gedeelte waar ze super veel souverniers verkopen als een deel waar je op een groot marktplein kunt eten.

Sommige van die souveniers, vooral het houtsnijwerk, waren verbluffend mooi. We hebben er sculpturen gezien waar ik echt mijn ogen niet van kon houden. Enorm groot en zo gedetailleerd gemaakt, was er echt door gecaptiveerd. Maar natuurlijk ten eerste nogal duur en hoe we dat nog een paar maanden zouden meesleuren! Uiteindelijk geen souveniers gekocht (we wachten wel tot we weer in Thailand zitten).
Ook heel veel schilderijen te koop. Echt prachtig gemaakt, het niveau van detail gewoonweg verbluffend, maar iedereen maakt wel allemaal dezelfde. Deed me denken aan een opmerking van een leraar kunstgeschiedenis, dat de personen die de vlaamse primitieven geschilderd hadden geen kunstenaars waren, ondanks het enorme niveau van detail, omdat ze puur in opdracht schilderden en dus eerder heel goeie ambachtslui waren.

Wat de onderwerpen van die schilderen betreft: bekende foto van jonge monnik die bid bij de hand van het gigantische beeld van een van de buddha's in Sukhothai bijv (te vinden in Lonely Planet, jawel!), of de foto van het meisje met de doordringende ogen, de poster-kid van National Geographic en natuurlijk de buddha zelf, vooral close-ups van zijn gezicht.
Wat er mij trouwens doet aan denken (in zoverre ik het al niet in een vorige post vermeld heb) : we hebben ergens opgepikt waarom de buddha zo dik was (of toch zo wordt afgebeeld). Naar het schijnt was de prins (Guatama) een erg aantrekkelijke man. En er waren heel wat vrouwen die rond hem hingen, niet om de hoogste staat van enlightment te bereiken, maar wel ...
Enfin, dat hielp diene mens niet echt om te mediteren en na zijn ascetische periode zou hij zich hebben laten gaan in overvloedig eten, zodat hij minder aantrekkelijk zou worden naar vrouwen toe. Wat mij persoonlijk zou verwonderen, daar overvloedig eten mij nogal tegenstrijdig lijkt met de boedistische principes van het onderdrukken van excesses.
Daarbij komt nog dat het vooral de chinezen zijn die buddha afbeelden als een gezellige (haast altijd lachende) dikkerd, terwijl de thai een meer meditatieve houding hanteren.

Maar er is weldegelijk een aantal mooie dingen te zien in Chiang Mai. Ze hebben daar een paar belangrijke tempels staan. O.a. een heel indrukwekkende stupa (de naam ontsnapt me nu even).
Foto's kunnen we jullie echter niet tonen. Ik heb er een aantal met mijn camera getrokken maar die zijn (nog) niet digitaal.
Catherine heeft er wel een aantal getrokken van honden (oh jawel) en zij/wij gaan daar binnenkort eens een post aan wijden (want ze zijn een essentieel onderdeel van het straatleven in Thailand).

cheers!