Friday, December 09, 2005
Jips,
Eindelijk nog eens een paar entries op de site. De hoofdreden hiervoor was dat we geen deftige internet verbinding hadden de afgelopen dagen.
In Ranong hebben we onze eerste visa-run meegemaakt. We namen een busje naar de Immigration office van Thailand om het land te verlaten. Daarna te voet tot aan de haven, om aldaar de boot te nemen naar Birma. Het is een echte vissershaven en we hebben er direkt onze eerste roggen gezien, jammer genoeg niet meer levend en niet al duikend (zie foto).
Bij het naderen van Birma krijg je een stempel dat je het land binnenkomt (en laat je zo'n 600 Bath achter) en dan brengen ze je naar de eigenlijke haven. Het enige dat we daar gedaan hebben is onze stempel gaan halen dat we het land terug verlaten (en een hele tijd wachten totdat de eigenaar van de boot benzine gevonden had, wat niet gelukt is, en nog wat passagiers had geronseld, zo'n trip moet toch opbrengen he). By the way, je hebt best geen jointje op zak als je Birma binnenkomt :-)
Na het binnenvaren in de haven van Ranong, zijn we terug gewandeld tot aan de Thai Immigration en waren we na nog een stempel terug 30 dagen welkom.
Die avond dan de nachtbus genomen naar Bangkok.
Daar hebben we geprobeerd onze Lao visum aan te vragen maar die waren kennelijk een ganse week gesloten omwille van hun nationale feestdag (kennelijk nogal party-animals die Lao).
Dan maar naar die van Vietnam, maar die hebben 5 werkdagen nodig om zo'n visum te maken, dus gaan we ondertussen maar de provincie Kanchanaburi exploreren.
Voor de rest enkel nog Wat Arun bezocht (Temple of the Dawn)
cheers,
Peter & Catherine.
Eindelijk nog eens een paar entries op de site. De hoofdreden hiervoor was dat we geen deftige internet verbinding hadden de afgelopen dagen.
In Ranong hebben we onze eerste visa-run meegemaakt. We namen een busje naar de Immigration office van Thailand om het land te verlaten. Daarna te voet tot aan de haven, om aldaar de boot te nemen naar Birma. Het is een echte vissershaven en we hebben er direkt onze eerste roggen gezien, jammer genoeg niet meer levend en niet al duikend (zie foto).
Bij het naderen van Birma krijg je een stempel dat je het land binnenkomt (en laat je zo'n 600 Bath achter) en dan brengen ze je naar de eigenlijke haven. Het enige dat we daar gedaan hebben is onze stempel gaan halen dat we het land terug verlaten (en een hele tijd wachten totdat de eigenaar van de boot benzine gevonden had, wat niet gelukt is, en nog wat passagiers had geronseld, zo'n trip moet toch opbrengen he). By the way, je hebt best geen jointje op zak als je Birma binnenkomt :-)
Na het binnenvaren in de haven van Ranong, zijn we terug gewandeld tot aan de Thai Immigration en waren we na nog een stempel terug 30 dagen welkom.
Die avond dan de nachtbus genomen naar Bangkok.
Daar hebben we geprobeerd onze Lao visum aan te vragen maar die waren kennelijk een ganse week gesloten omwille van hun nationale feestdag (kennelijk nogal party-animals die Lao).
Dan maar naar die van Vietnam, maar die hebben 5 werkdagen nodig om zo'n visum te maken, dus gaan we ondertussen maar de provincie Kanchanaburi exploreren.
Voor de rest enkel nog Wat Arun bezocht (Temple of the Dawn)
cheers,
Peter & Catherine.
# posted by Peter @ 7:55 PM 
